دیر زمانی نیست که تصویر پیامک پدر نگران دانشجوی افغانستانی کشته شده در انفجار دانشگاه دلمان را به درد ‏آورد و با هم غمگینانه سرودیم : جان پدر کجاستی!؟
و امروز باید چه بگوییم ؟ ! بخوانیم « بِاَیِّ ذَنبٍ قُتِلَت» تا یادمان نرود هنوز جاهلانی هستند که حتی در ماه قرآن و ‏رحمت و آمرزش دختران را به گور می برند!‏
یا بگوییم : یک مشت کودکان ِ وطن غرق خون شدند این تیغ ها به پشت و پناه که می زنید؟!‏
تا همگان فراموش نکنند که تروریست ها بمب هایشان را از مدافعان دروغین حقوق بشر می گیرند!‏
راستی دخترکم ؛ مشق فردایت چه بود که امروز باعجله نوشتی : آب ، بابا ، خون ، دود ، آه و اشک!‏
عزیزکَم لبانت روزه بود یا به خون و اشک افطار کردی؟!‏
‏ و بِدان که برای همدردی و همراهی ، تهران تا کابل، راه دوری نیست!‏
ما دختران مدارس شهدای موتلفه اسلامی خود را در غم پدران و مادران داغدیده ی مدرسه ی سیدالشهداء(ع) ‏شریک می دانیم و برای آرامش روح شما دخترکان شهید دعا می کنیم و آرزو داریم با پاک شدن خاک کشور ‏همسایه و برادر –افغانستان- از شر وجود اشغالگران و دشمنان داخلی، آرامش و امنیت به این قطعه از جهان اسلام ‏بازگردد.‏